Sınır ötesi e-ticarette De Minimis vergi eşiklerine yaklaşım artan bir ilgi konusu oluşturuyor. Online olarak satın alınan bir eşya, gümrükten geçtiğinde, değeri, hedef ülkenin hükümeti tarafından belirlenen De Minimis seviyesine (Latince ‘en küçük’ demek) göre değerlendirilir. Bir ürünün değeri bu seviyenin altındaysa herhangi bir gümrük ya da vergi uygulanmıyor. Ancak eğer ürünün değeri bu seviyenin üstündeyse ek masraf yükümlülüğü oluyor. E-ticaretin hızlı büyümesi, dünya çapında birçok De Minimis rejiminin eskimiş doğasını açığa çıkardı. Böylece bazı büyük pazarlar vergilendirme stratejilerini bu rejime adapte etmek için bazı metodlar uyguluyorlar.
Çoğu De Minimis seviyesi geçmişte geleneksel ticaret yöntemlerine göre ayarlanmıştı. Şu an ise birçok mevcut tasarım e-ticaret faaliyetlerini farkında olmadan etkiliyor. Ancak De Minimis değerlerini değiştirmek ulusal hükümetler için zor ve tartışmalı olabilir çünkü yurttaşların ticari ihtiyaçlarına karşı yerli üreticilerin (ve işlerin) avantajlarını dengelemeye çalışıyorlar. De Minimis seviyelerinde yapılacak değişiklikler bu faktörden birini kaçınılmaz olarak rahatsız edecektir. Böylesi değişikliklerin faydalarının, potansiyel iç politika veya finansal yansımalardan daha ağır basıp basmadığına karar vermek hükümetlerin görevidir. Online perakendeciler için gümrük ve vergilerden kaynaklanan ek maliyetler, ödeme aşamasında alışveriş sepetinden vazgeçme seviyelerinde artışa sebep olabilir. Bunun sonucunda, bu maliyetler, o sitenin bazı ülkelerden müşteriler için cazibesini yitirmesine neden olabilir veya bu müşterileri, daha büyük masraflardan kaçınmak için gri piyasa veya “daigou temsilci” (“namına”) seçeneklerini kullanmaya zorlayabilir.
2017’de GEODIS, uluslararası düzeyde De Minimis seviyelerine çeşitli yaklaşımları (özellikle daha düşük değerli çevrimiçi ürünlerle ilgili) ve devletlerin vergi yasalarını nasıl adapte ettiğini gözden geçirmek için bir çalışma başlattı. Bu çalışma sürecinde beş kıtadan on yedi büyük e-ticaret pazarını inceledik ve karşılaştırdık. Özetleyecek olursak, De Minimis seviyelerine uluslararası yaklaşımların makro düzeyde üç ana gruba bölünebileceğini gördük; korumacı, rekabetçi ve sabit.
Korumacı
E-ticaret, özellikle bazı ürünlerin elde edilmesinin güç veya yerel vergilerinin yüksek olduğu durumlarda geleneksel iç pazarlara tehdit oluşturma potansiyeline sahip. Ucuz uluslararası fiyatlar, birden fazla teslimat seçeneği ve ürün çeşitliliğindeki fazlalık harcamaların önemli bir kısmının yabancı perakendecilere yönelmesiyle sonuçlanabiliyor ve bu da yerel işletmeleri ve işleri korumak için hükümetlere bir baskı oluşturuyor.
Hükümetlerin elinin altında bulunan pek az etkili araçtan biri, yüksek vergilendirme veya De Minimis seviyelerinin düşürülmesi yoluyla sınır ötesi çevrimiçi alışverişleri daha az cazip kılmak. Esasen yerli sanayiyi korumak için 1980’lerde De Minimis eşiğinin yalnızca 20 Kanada Doları olarak belirlendiği Kanada’da durum buydu. Kanada’nın De Minimis rejiminin yerli üreticiler tarafından beğenilmesine rağmen, NAFTA ticaret bloğu dahilinde önemli bir açmaz haline geldiği yakın zamanda ortaya çıktı ve Kanadalı çevrimiçi alışverişçiler arasında da hiç rağbet görmüyor. Yakın zamanlı bir oylamaya göre, Kanadalıların %76’sı bu seviyenin en az 200 Kanada Doları’na yükseltilmesini istediğini ortaya koyuyor. Ancak bu bile komşu ABD’nin 800 ABD Doları seviyesinin oldukça altında.
Deniz aşırı çevrimiçi ürünlerin ağır vergilerinden gelen ek gelir potansiyeli, korumacı De Minimis yaklaşımının ana argümanı olabilir. 2017’nin ikinci çeyreğinde, Avustralya, uluslararası e-ticaretten vergi elde etme yöntemi olarak De Minimis değerini 1000 Avustralya Doları’ndan sıfıra indirmeyi planladı. Ancak ekstra vergilendirmenin nasıl toplanacağını belirlemedeki zorluklara bağlı olarak uygulama Avustralya Senatosu tarafından Temmuz 2018’e kadar ertelendi. Konu halen tartışmaya açık. Teorik olarak sıfır seviye hükümetlere cazip görünebilir. Ancak bu argümanın karşında şu var: Düşük değerli ürünlerin işlenmesinin maliyeti, kazanılan geliri aşabilir ve bu da devlet hazinesi için olacak herhangi bir faydayı boşa çıkarır.
Bütün korumacı yaklaşımlar arasında Çin’inki karmaşık, ama belki de aynı zamanda uluslararası e-ticarete en uygulanabilir olanı. 2016’da uygulamaya koyulan yasa, kullanıcı başına yıllık ve işlem başına uygulanan çok katmanlı bir ithalat vergi sistemini kullanarak De Minimis seviyesini 50 CNY’ye (7 ABD doları) indirdi. Böylece, ara sıra çevrimiçi alışveriş yapanlar sık, pahalı veya hacimli çevrimiçi alışveriş yapanlar kadar vergilendirilmemiş oldu.
Rekabetçi
De Minimis’e karşı rekabetçi yaklaşıma sahip hükümetler, eşik seviyelerini koruyarak tüketicilere hem iç hem de sınır ötesi hattı açık tutmaya çalışır. Hong Kong gibi bazıları için yüksek veya sıfır De Minimis oranları on yıllardır yürürlükte ve ulusal ticaretin ruhuna işlemiş durumda. Aslında bunlar, uluslararası ticareti çekmek için daha geniş ekonomik yaklaşımların bir parçası. Endonezya veya ABD gibi diğerleri, daha fazla uluslararası ticaretin iç pazarı da tetikleyeceğini umarak, De Minimis seviyelerini yakın zamanda artırdılar.
Sabit
Sabit De Minimis vergi rejimleri açık ara en sık rastlananı ve iki ana alt gruba ayrılabilir:
Oturmuş e-ticaret/vergi ilişkisi
Japonya gibi oturmuş e-ticaret/vergi ilişkisine sahip ülkeler, genellikle sınır ötesi çevrimiçi ticaretin halktaki etkisinin farkındalar. Bu kategoriye giren ülkelerin çoğu düşük De Minimis seviyelerini korusa da basitleştirilmiş gümrük prosedürleri veya De Minimis’in üzerinde düşük gümrük oranları ile uluslararası ithalatı destekler. Güney Kore ve Birleşik Arap Emirlikleri gibi diğerleri ise önemli e-ticaret kaynaklı pazarlar veya bölgesel/ticari blok komşularıyla mevcut ticari anlaşmaları genişletme yoluna giderek sınır ötesi e-ticareti destekler.
Oturmamış e-ticaret/vergi ilişkisi
Oturmamış e-ticaret/vergi ilişkisi, çevrimiçi perakendenin öngörülmeyen büyümesi ve hükümetlerin ithalat vergi sistemlerini buna göre ayarlayamamasından doğar. Avrupa Birliği, kendi mevcut 22 avroluk De Minimis eşiklerinin çevrimiçi alışverişin önemli bir ekonomik güç olarak ortaya çıkışından önce belirlenmiş olduğu için güncelliğini yitirdiğini açıkça itiraf ediyor. Vergi düzenlemelerini henüz modern sınır ötesi e-ticaret eğilimlerine göre ayarlamamış olan ülkeler, uygun bir vergi yapısını uygulamaya koymadan önce, yeni uygulanmaya başlanan korumacı veya açık pazar politikalarının nasıl performans gösterdiğini izliyor olmalı.
Gelecek yıllar boyunca, sınır ötesi e-ticaret için De Minimis seviyeleri meselesi ulusal hükümetler, lojistik sağlayıcılar ve çevrimiçi perakendeciler için çok daha yaygın bir tartışma konusu olmaya devam edecektir. Gerek yeni ortaya çıkan gerekse de olgun e-ticaret pazarlarındaki mevcut De Minimis seviyelerinde değişiklikler beklenebilir ve lojistik sağlayıcılar tarafından temel politikalarının bir parçası olarak düzenli aralıklarla izlenmelidir.
by